Miskraam
Als de zwangerschap misloopt in de eerste 3 maanden heet dat een miskraam. Van alle zwangerschappen eindigt meer dan 10% in een miskraam. In veel gevallen is er dan al iets verkeerd gegaan in het allereerste begin. De oorzaak is meestal niet bekend. Gelukkig is de kans niet extra groot dat een volgende zwangerschap dan ook weer een miskraam wordt, maar het is heel begrijpelijk dat er dan wel wat extra ongerustheid kan zijn. Het is immers minder vanzelfsprekend geworden dat alles wel goed zal gaan. Soms is door bloedverlies en buikpijn al een vermoeden op een miskraam, maak ook wordt het pas ontdekt bij de echo als er geen hartactie te zien is. Een miskraam blijft hoe dan ook een emotionele gebeurtenis.
Bloedverlies
Bij bloedverlies in de eerste maanden is er meestal meteen de angst voor een miskraam. Dat is heel begrijpelijk, maar gelukkig loopt het nog niet meteen zo'n vaart. In meer dan de helft van de zwangerschappen komt pijnloos bloedverlies voor. Het kan bijvoorbeeld een innestelingsbloeding zijn. Dit is als het bevruchte eitje zich in de baarmoeder innestelt. Ook kan de buitenkant van de baarmoedermond wel eens een beetje bloeden. Soms na het vrijen, maar heel vaak ook zonder duidelijk reden. Vaak is het dan maar een beetje bloedverlies en is er geen buikpijn bij. Als het bloedverlies gepaard gaat met een krampachtige pijn en de hoeveelheid gaat krijgen van een menstruatie, is het mogelijk dat er sprake is van een miskraam.
Wat moet je doen
Het is goed te bellen bij bloedverlies. Afhankelijk van de zwangerschapsduur en de hoeveelheid bloedverlies wordt er bepaald wat er moet gebeuren. Bij veel bloedverlies, veel meer dan een menstruatie, is het nodig om meteen te controleren. Soms is dan zelfs een verwijzing naar het ziekenhuis nodig voor verdere behandeling. Bij weinig bloedverlies zullen we een echo laten maken in de loop van de dagen daarna, om te zien of de zwangerschap nog intact is. Dat heeft pas zin als iemand minstens 6 weken zwanger is. Anders is het nog te klein. Voor de 8e week zal er een inwendige echo worden gedaan. Daarna zou het ook uitwendig kunnen. Als het bij de echo in orde blijkt te zijn wachten we weer even rustig af. Het geeft jammer genoeg nog geen volledige zekerheid over de verdere afloop, maar als er verder niets aan de hand is gaat het bloedverlies meestal binnen een week wel over. Wel is het mogelijk dat de afscheiding hierna nog enige tijd wat meer is en dat dit ook bruin is door oud bloed. Het heeft geen zin om te gaan liggen om zo de zwangerschap te behouden. Als het nog goed zit zal rondlopen en de gewone dingen blijven doen geen extra risico zijn en als het niet meer goed is, zal het toch een miskraam worden.
Als het niet goed blijkt te zijn
Het is meestal een hele verdrietige boodschap om te horen dat het niet goed is. Bij de echo is dan geen hartslag meer te zien. Bij twijfel over de zwangerschapsduur wordt soms een of twee weken later nog een tweede echo gepland. Mocht het er dan nog hetzelfde uitzien, dan is er voldoende zekerheid. In de regel wordt nu eerst afgewacht of de miskraam vanzelf gaat komen. Er ontstaat vaak niet direct een miskraam. Dat gebeurt pas als de zwangerschapshormonen ver genoeg gedaald zijn. In overleg met jullie wordt bepaald hoe lang er afgewacht wordt. Het is geen medisch risico om dit rustig een paar weken op z'n beloop te laten. Als het niet vanzelf komt krijg je een afspraak in het ziekenhuis om te overleggen wat de mogelijkheden zijn. In de meeste gevallen zal de miskraam worden opgewekt met vaginale tabletten. Bij te veel bloedverlies wordt meestal een curettage gedaan. Een curettage is het leegmaken van de baarmoeder onder plaatselijke verdoving, meestal een ruggenprik. De gynaecoloog zal met jullie de verschillende mogelijkheden bespreken.
Een spontane miskraam
Als bloedverlies en buikpijn meer gaan worden is het waarschijnlijk zo dat de miskraam doorzet. Vaak komt de buikpijn in aanvallen met tussendoor een menstruatieachtig gevoel. Hoe sterker de buikpijn wordt hoe sneller de miskraam te verwachten is. Plas dan voor de zekerheid boven een emmer of po om te controleren wat eruit komt. Dat kunnen ook bloedstolseltjes zijn of stukjes vlezig weefsel. Het is goed om dat even te bewaren in een potje met een bodempje water. Bij een miskraam komt altijd wel wat weefsel mee. De hoeveelheid is afhankelijk van de zwangerschapsduur. De buikpijn zal meestal meteen een heel stuk minder zijn wanneer het complete vruchtje is afgedreven. Ook het bloedverlies zal gauw afnemen, tot ongeveer een menstruatie. Als het bloedverlies niet afzakt en de buikpijn blijft (of na dat het was afgezakt opnieuw komt opzetten), kan het zijn dat de miskraam niet compleet was. Dat kan alsnog reden zijn voor een curettage. Te veel bloedverlies is natuurlijk altijd een reden om te bellen.
Meerdere miskramen
Sommige vrouwen krijgen meer dan één keer een miskraam. In de meeste gevallen is daar geen oorzaak voor en zou je kunnen zeggen dat het toeval is. Meer dan een op de tien zwangerschappen eindigt immers in een miskraam en helaas kan dat dus ook weer gebeuren bij een volgende zwangerschap. Toch valt het niet mee om het zo te zien, als je het zelf meemaakt. Pas na twee of meer miskramen zou je kunnen overwegen onderzoek te laten doen om te weten te komen of er een erfelijke oorzaak voor is aan te wijzen. Dat is maar zeer zelden de reden. De kans dat er niets bijzonders aan de hand is, is immers erg groot.
Meer informatie over miskramen en hulp bij de verwerking hiervan is te vinden op de facebookpagina van platform voor miskramen, voorheen Stichting Contactpunt voor Miskramen.
Voor begeleiding bij een miskraam zijn wij altijd bereikbaar. Voor vragen, twijfels, schriftelijke informatie of als je gewoon even wilt praten, kun je altijd bellen.